Peygamber Efendimiz, Hz. Ali (KV)’ye bir gün şu suali sormuşlar:
“Yâ Ali! Allah’ı sever misin?”
“Şüphesiz ya RasülAllah!”
“Beni sever misin?”
“Severim.”
“Fatıma’yı sever misin?”
“Severim.”
“Hasan ve Hüseyin’i sever misin?”
“Severim.”
Cevaplarını vermeleri üzerine,
“Kalp bir; muhabbet beş… Bu beş muhabbeti bir kalbe nasıl sığdırıyorsun?” sualine karşı Hz. Ali cevap veremediler.
Sonra bu meseleyi zevce-i muhteremeleri Cenâb-ı Fâtımatü’z-Zehra (RA)’ya açtıklarında Fatıma Validemiz cevaben,
“Cihetler ayrıdır; Allah’ı sevmek akıldan, peygamberi sevmek imandan, evladı sevmek tabiattan, zevceyi sevmek muhabbettendir.”
Hz. Ali bu doğru cevabı Peygamber Efendimize arz ettiklerinde Rasül-ü Ekrem Efendimiz bu cevabın kendisinden olmadığına işareten,
“Bu meyve (cevap) ancak bir nübüvvet ağacındandır” buyurarak çok güzel bir latifede bulunmuşlardır.
