Birçok talebesi, dergâhı olan bir şeyhi, yıllar sonra talebelerinden birini perişan halde, Bağdat'ta tellallık yaparken görmüş. Acaba yanlış mı görüyorum diye tekrar tekrar bakmış. Evet, gördüğü o zat. Yanına varıp sormuş:
–Siz falan zat değil misiniz?
–Evet, benim, sen de falancasın.
–Hocam söylemek mecburiyetinde değilsiniz; fakat çok merak ettim, bu hallere niye düştünüz?
–Söylememde bir mahzur yok. Bilin ki siz ibret alın bu hallere düşmeyin.
Bir gün evime misafir gelmişti. Yemekte balık vardı. Misafire ikram etmeden önce balığın iyi taraflarını kendime ayırıp kılçıklı tarafını ona verdim. İşte başıma ne geldiyse bundan geldi. Dinimizde, Müslümanın Müslüman kardeşini kendisine tercih etmesi gerekir. Mevcut
olan iki şeyden iyisini ona vermesi gerekir. Vermeyen
benim gibi cezasını çeker.
