Vaktiyle mescidin birine bir adam gece sabaha kadar namaz ile meşgul olmak için girmişti. Gece olup etraf kararınca mescidin önünden bir ses duyuldu. Bu adam kemal sahibi bir zatın mescide girdiğini düşündü. Gönlünden:

-‘’Böyle bir yere bir adam, ancak Allah’a ibadet etmek için gelir. İyi oldu. Böylece kamil bir adam benim namazımı, ibadetimi görecek.’’ Dedi

Bütün gece sabaha kadar ibadette bulundu. Bir an bile bırakmadı. Bir hayli dua etti, ağlayıp inledi. Kâh tövbe etti, kâh namaz kıldı. Kendisini adam akıllı iyi gösterdi.

Tan yeri ışıyıp etraf ağarınca mescid de aydınlandı. Adam bir baktı ki mescidin bir köşesinde bir köpek yatmış uyuyor. Bu dertle canı yandı, kanı kurudu. Gönlü öyle yandı ki, içinden çıkan ahlarla dili yandı..

Ve kendi kendine dedi ki;

-‘’ Edepsiz herif. Allah seni bu gece köpekle terbiye etti. Bütün gece şu köpek için ibadette bulundun. Ne olurdu bir gecede Allah için uyanık kalsaydın.’’

Ey riyakar insan! Nice köpekler var ki senden daha iyi. Bir bak kendine! Köpek nerede, sen neredesin. Allah’tan utanmaz mısın sen? Yüzündeki perde düştü mü Allah’a ne diyeceksin…