İmamı Âzam Rahmetüllâhi Aleyh Hz.nin en büyük talebesi imam Ebû Yusuf tur. Bu zat talebeliği zamanında bir gün hamama gitmek ister. Fakat parası yoktur. Hamamcıya, "parası olmadığını, fakat para yerine kendisine dinî bir mesele öğretebileceğini" söyler. Hamamcı,
- Bana fetva değil para lâzım. Paran yoksa hamama girme, der.
Üzülerek dönen Ebû Yusuf, hocasına gelir ve ilmi bırakacağını söyler. Sebebini de anlatır, İmamı Âzam Hazretleri kendisini teselli eder ve,
- Evladım, sabret. İlme devam et. İlim seni aziz eder, der.
Aradan seneler geçer. Ama hamamcıdan gördüğü üzücü hareket hiç aklından çıkmamaktadır. Bu arada kendisi memleketin en yüksek ilmî makamındadır. Bütün meseleler kendisinden sorulmaktadır. Böyle olduğu zaten tarihen de sabittir. Bir gün kendisinden bir fetva sorulmaktadır. Soru şudur:
Kızını evlendirmek isteyen bir kişi, ona dünyanın en kıymetli şeyini çeyiz vermek üzere yemin etmiştir. Bu yeminini nasıl yerine getireceğini sormaktadır. Soran kim olsa beğenirsiniz? O meşhur hamamcı.
İmam Ebû Yusuf, hamamcıyı tanır ve "Şu kadar altın verirsen, bunun cevabını alabilirsin" der. Hamamcı razı olur ve bilmem kaç altına fetvayı alır. Cevap şudur:
- Kızına bir adet Kur'an-ı Kerîm ver. Yeminin yerine gelir.
Hamamcı memnun olarak ayrılacağı sırada, Ebû Yusuf Hz. der ki:
- Falan zaman hamama koymadığın talebe benim. O zaman sana öğreteceğim dini mesele buydu. Bir hamam ücretine öğrenecektin. Şimdi bu kadar altına öğrendin.
