Ebü'l–Hasan–ı Harkânî Hazretleri şöyle bir hadise anlatır:
"Bir zaman iki kardeş vardı. Her gece sırayla annelerinin hizmetini yapar, bir gece hizmette bulunan, diğer gece Allah–ü Teâlâ'ya ibadet ederdi. Bir akşam, Allah–ü Teâlâ'ya ibadet eden kardeş, yaptığı ibadetten, duyduğu hazdan dolayı çok mutludur. Ertesi gün kardeşine:
–Bu gece de anneme sen hizmet et, ben ibadet edeyim, dedi. Kardeşi kabul etti. İbadet ederken secdede uyuya kaldı ve o anda bir rüya gördü. Rüyasında bir ses ona:
–Kardeşini affettik, seni de onun hatırı için bağışladık, denildi. Genç:
–Ben, Allah–ü Teâlâ'ya ibadet ediyorum. Kardeşim ise anneme hizmet ediyor. Fakat beni, onun yaptığı amel yüzünden bağışlıyorsunuz, dedi. Ona:
–Evet, senin yaptığın ibadetlere Allah'ın hiç ihtiyacı yok. Fakat kardeşinin annene yaptığı hizmetlere, annenin ihtiyacı vardı, denildi.
