Kadının biri henüz emekleme döneminde olan yavrusunu da alarak çatıya çıkmıştı. Kendisi bir işle meşgulken çocuk da annesini izliyordu. Bir ara annesini takip ederken ansızın çatıdaki suyoluna yuvarlandı. Anne, çocuğunun düşmekte olduğunu görünce acı bir çığlık atıp yavrusuna doğru koştu. O sırada sokaktan geçenler bu manzarayı görünce aşağıdan olanları izlemeye koyulmuşlardı. Zaman az olduğu için ellerinden bir şey gelmiyordu. Derken çocuk çığlık sesleri arasında hızla yere düştü. Çocuk henüz havadayken oradan geçmekte olan takvalı bir mümin, “Allah’ım onu yakala!” diye bağırdı. Görülen manzara bir anda herkesi büyülemişti. Zira çocuk, olduğu gibi havada kalakalmıştı. Kalabalığın arasından öne çıkan bu mümin, şaşkın bakışlar arasında havada duran çocuğu eline alarak yere bıraktı.
Bu manzarayı gören herkes bir anda adamın etrafını kuşatıp eline ayağına kapandı. Bunun üzerine mümin adam şöyle cevap verdi: “Ey ahali! Bu olay size yeni ve ilginç bir olay gibi gelmesin. Ben bir ömürdür Allah’a itaat ediyorum. Bir kere de O, kulunun çağrısına icabet etmişse şaşılacak şey bunun neresinde?”
Bir hadis-i kudsî’de Allah-u Teala şöyle buyurmuştur: “Kim benimle oturup kalkarsa ben de onunla oturup kalkarım ve kim bana itaat ederse ben de onun her istediğini yaparım.”
